Vol in het Tica leventje gesprongen!
Blijf op de hoogte en volg Henrieke
02 April 2013 | Costa Rica, Liberia
Ook in Costa Rica merk ik dat weekenden en zelfs een week vakantie veeeel te snel voorbij gaat, maar wat heb ik er van genoten!
Woensdag op tijd opgestaan om te vertrekken naar Monteverde. Zoals altijd sta ik dan toch net iets te laat op, dus i.p.v. cornflakes voor ontbijt werd het een snelle boterham voor onderweg.
Aangekomen bij het busstation stond onze bus al op het punt weg te rijden, maar we waren gelukkig nog net op tijd! De bussen doen hier sowieso zo maar wat qua vertrektijden, want ik heb nog nooit een bus meegemaakt die vertrekt op de tijd die gelijk is aan het schema haha.
Na een busrit van 2 a 3 uur aangekomen op onze tussenstop en daar lekker geluncht. Toen de volgende bus in & dat was een hele tour. Aangezien Monteverde in de bergen ligt, hadden we veel steile, smalle wegen omhoog, maar het werd dan ook met de seconde mooier. Na 4 uur rijden begonnen we ons toch af te vragen of we er al bijna waren, maar een tica vertelde me dat het nog 1 uur rijden was! Toch was dat niet heel erg, want hoe meer dichterbij we kwamen hoe meer kleding de mensen buiten aanhadden en ik werd helemaal enthousiast toen ik zelfs iemand met een winterjas aan zag!
Na een totale reistijd van 10 uur dan toch eindelijk aangekomen in Monteverde & ik was meteen enthousiast! Het leek wel een soort ski dorp zonder sneeuw & het was er heerlijk fris. Ik heb zelfs een trui moeten kopen voor de kou, YES! Eindelijk geen opvliegers meer..
Die avond zijn we in een leuk 'boomhut' restaurant gaan eten & het smaakte ook nog eens heel erg goed. Die nacht lekker onder de dekens gekropen voor het eerst sinds mijn tijd hier.
De volgende dag was het dan zover: we gingen zip-linen door het woud & voor ik het wist had ik me opgegeven om dan toch echt de sprong te gaan wagen! Gelukkig had ik daarvoor nog genoeg activiteiten te doen als warming-up, dus dat ging helemaal goed komen.
We trokken onze charmante survivalpakjes aan & gingen beginnen aan de lange zip-line route van in totaal 4 kilometer. Het was echt een hele mooie omgeving. Veel groen, bos, diepe dalen, hoge bergen en daar slingerden ik dan toch maar mooi tussendoor. Het was ook heel cool om de mist razendsnel te zien komen en gaan vanwege de stevige wind. Tussen het zip-linen door, zaten ook nog wat special effects ;-) De eerste special was een Rappel, waarbij je een soort van abseiling deed, maar dan zonder muur. Je ging dus recht naar beneden & in het midden lieten ze me zo hard gaan dat het net leek of ik een vrije val had. De meeste mensen gilden, maar ik moest vooral heel hard lachen! Daarna volgde de Tarzan swing en dat was mijn favoriet. Ik moest van een plateau afspringen en daar bungelde ik als een echte Jane (iets minder charmant misschien) door de jungle van Costa Rica. Het was een behoorlijke zwier, dus er werd wederom veel gelachen bij mij. Uiteindelijk werd het zip-line avontuur afgesloten met de Superman. Hierbij werden mijn benen ook omhoog aan het koord vast gemaakt waardoor ik plat op mijn buik kwam te liggen en als een echte superman over het woud vloog. Een beetje spannend, aangezien mijn voeten nogal gammel aan het touw hingen, maar echt heel erg mooi om zo hoog door het gebied te vliegen! Helaas was de stop iets minder soepel & vandaar dat ik iedereen zo ontzettend blij langs de kant zag staan op het einde want zij wisten al wat voor verschrikkelijke, lompe landing het ging worden ;-)
En toen was het tijd voor de Bungeejump! Rapapapapapaaa...
Ik vertrok als eerste samen met een andere vrijwilligster in het bungelende karretje naar het midden van het dal. Ik was nog verbazingwekkend rustig, ook wel omdat ik wist dat Nancy eerst zou gaan springen. Na zo'n 10 minuten op het randje te hebben gestaan besloot ze het toch niet te doen, dus dat gaf mij het volle vertrouwen om te gaan ;-)
Maar als Henrico de Besto kon ik me natuurlijk niet laten kennen. Toen ik op stond werd het spannend. Het waaide namelijk flink dus het karretje waar we in zaten ging behoorlijk op en neer. Daarnaast was er weinig waar ik aan vast kon houden voor ik bij de rand was. Toch wist ik er te komen zonder om te vallen en toen kon de echte val beginnen. De tico zou aftellen van 5 naar 1 en dan was het time to go! Ik keek naar het diepe gat beneden & de tico raadde me meteen aan dat niet te doen haha. Dus daar stond ik dan, op het randje met mijn handjes in de lucht klaar voor de sprong van 143 meter. 5 (best schon hier eigenlijk) 4 (ah ik zie zelfs een regenboog) 3 (en het is zo lekker fris) 2( en zo mooi groen) 1 (Och verrek ja) JUMP! O mijn god, je springt letterlijk in het diepe en het was super! Daar kwam het gelach weer, want het was echt heel erg vet om te doen. Mensen op het kijkersplatform zeiden dat ze me zelfs daar hoorden lachen. En ik heb de video met het bewijs dat ik het heb gedaan, dus ik kan er nog vaak van nagenieten!
Bijgekomen van alle spanning weer terug naar ons hostel gegaan & een hapje gegeten. Het hostel was een gezellig, kleurrijk gebouw met 3 kamers beneden en 2 vijfpersoonskamers boven. Het was een soort van zolderachtig kamertje waardoor het net leek of we een logeerpartijtje hadden met het lage, schuine plafond en de kleurrijke muren. Het moest er alleen al om 21.30u stil zijn, maar ik en 2 andere Nederlanders die ook in het hostel sliepen, wilde nog wel een dansje gaan wagen. We zijn toen naar het centrum gelopen, maar aangezien het pasen was bleek er helemaal niets open te zijn helaas.
Heel erg was het misschien niet, want de volgende ochtend hadden we weer een nieuwe tour te gaan..
Die vrijdag zijn we naar een coffee, chocolat en sugar cane tour gegaan. Om eerlijk te zijn vond ik het alles behalve interessant klinken, maar het was verbazingwekkend leuk. Ook omdat Monteverde zo'n mooi gebied is, dus ook nu had ik vooral heel erg veel van de omgeving genoten. Ondertussen zagen we nog een luiaard in de bomen hangen & we hebben op het einde ons eigen snoep mogen maken van vers karamelsuiker en koffiepoeder.
Na dit culturele bezoek hebben we nog genoten van onze laatste uurtjes in Monteverde & toen zat het er de volgende dag alweer op!
De vrouw van het hostel raadde ons aan om een andere weg terug te nemen & dat was een uitstekend advies want zaterdag waren we lekker in 4 uurtjes thuis! Hoe fijn het in Monteverde ook was, ik was toch wel weer klaar voor wat meer warmte want die nacht had ik zelfs met een trui aan onder 2 dekens nog kou. Sorry Hollanders, maar het was daar dan ook maar 20 graden.
Zaterdag toen we terugkwamen merkte ik voor het eerst dat Liberia al echt als thuis begint te voelen & het was fijn om Hellen en Ashley weer te zien. Hellen's zus en moeder waren er ook nog voor het weekend en ook zij zijn heel erg aardig.
Die avond zijn we gezellig op stap gegaan met de vrijwilligers en zondagmiddag lekker gaan afkoelen in de bioscoop.
Nu is het alweer maandag & wat had ik een moeite met opstaan deze ochtend! Deze week ga ik dan ook proberen weer wat bij te slapen en dan staat vrijdag het volgende weekend alweer voor de boeg. Yeah!
Naast veel leuke dingen doen in mijn vrije tijd en genieten van het werken met de kinderen, leer ik ook elke dag meer over de lokale cultuur. Zo word hier uiteraard veel rijst met bonen gegeten, maar worden daarnaast ook de raarste combinaties gemaakt. In plaats van of aardappels of rijst of pasta te eten, word het hier vaak gecombineerd waardoor er uiteindelijk vaak maar 2 schijven in je bord liggen i.p.v. 5. Toch moet ik zeggen dat ik steeds meer begin te wennen aan het eten hier & het erg lekker begin te vinden. Hellen kan heel goed koken en ze varieert veel met vlees, vis en groenten. Vandaag kreeg ik ook mijn eerste druiven en mango's toegeschoven & ze hebben heerlijk fruit hier! De lunch is hier de meest uitgebreide maaltijd en is wat wij vaak voor avondeten hebben. Iedereen dacht dat ik de boterham met kaas zou gaan missen, maar ik krijg bijna dagelijks kaas voorgeschoteld dus daar heb ik nog geen last van.
Ook vertelde Hellen me dat veel mensen in Liberia erg arm zijn, omdat de mensen hier heel erg lang moeten werken en daar maar iets van 450 euro per maand mee verdienen terwijl de boodschappen hier erg duur zijn. Ik snap dan ook niet waarom de supermarkten zo ongelooflijk duur zijn en hoe de mensen het in een maand redden met dat geld want de huizen zijn hier ook prijzig. Hellen heeft het geluk dat ze een rijke oom en tante heeft die haar huis voor haar hebben gekocht & dat ze mij in huis heeft uiteraard. Voor mij zorgen is namelijk haar werk, dus naast de kinderen een fijne tijd bezorgen, kan ik er ook nog eens voor zorgen dat Hellen & Ashley een fijn leven hebben :) En dat hebben ze volgens mij wel. Hellen is op dit moment hard aan het werk met een dieet, want ze is op zoek naar een tico haha. ik vind het leuk dat ze nog zo jong is (35) & me graag verteld over haar vrije tijdleven. Ook zijn er vaak vriendinnen of nichtjes van haar over de vloer en dat zijn ook allemaal aardige, gezellige señorita's.
Vanmiddag heb ik nog met Ashley staan Wii-en, dus zij vermaakt zich hier ook prima en komt niets te kort. We hebben Just Dance gespeeld, dus het was goed dat Kim & Elle v/d Pas me dit nog net voor mijn vertrek hebben geleerd. En nu heb ik ook eindelijk weer eens wat bewogen, dat is ook niet verkeerd.
Al met al zijn er dus wel veel arme mensen hier en ligt er een hoop troep op straat, maar mijn gastgezin heeft het gelukkig niet slecht. De kinderen op mijn werk komen vaak uit probleemgezinnen waar vooral de vaders vaak alcohol of drugsproblemen hebben. Sommige kinderen zijn dan ook wat agressief of huilen alleen maar de hele dag, maar met een knuffel en een dansje proberen we er dan toch een fijne dag van te maken!
Het is geweldig om een kind te zien opbloeien wanneer we dansen of een leuk liedje zingen en ik hoop hier dan ook nog heel veel mooie glimlachen op die lieve kindjes' gezichten te toveren!
Heel veel groetjes en liefs vanuit Costa Rica!
Woensdag op tijd opgestaan om te vertrekken naar Monteverde. Zoals altijd sta ik dan toch net iets te laat op, dus i.p.v. cornflakes voor ontbijt werd het een snelle boterham voor onderweg.
Aangekomen bij het busstation stond onze bus al op het punt weg te rijden, maar we waren gelukkig nog net op tijd! De bussen doen hier sowieso zo maar wat qua vertrektijden, want ik heb nog nooit een bus meegemaakt die vertrekt op de tijd die gelijk is aan het schema haha.
Na een busrit van 2 a 3 uur aangekomen op onze tussenstop en daar lekker geluncht. Toen de volgende bus in & dat was een hele tour. Aangezien Monteverde in de bergen ligt, hadden we veel steile, smalle wegen omhoog, maar het werd dan ook met de seconde mooier. Na 4 uur rijden begonnen we ons toch af te vragen of we er al bijna waren, maar een tica vertelde me dat het nog 1 uur rijden was! Toch was dat niet heel erg, want hoe meer dichterbij we kwamen hoe meer kleding de mensen buiten aanhadden en ik werd helemaal enthousiast toen ik zelfs iemand met een winterjas aan zag!
Na een totale reistijd van 10 uur dan toch eindelijk aangekomen in Monteverde & ik was meteen enthousiast! Het leek wel een soort ski dorp zonder sneeuw & het was er heerlijk fris. Ik heb zelfs een trui moeten kopen voor de kou, YES! Eindelijk geen opvliegers meer..
Die avond zijn we in een leuk 'boomhut' restaurant gaan eten & het smaakte ook nog eens heel erg goed. Die nacht lekker onder de dekens gekropen voor het eerst sinds mijn tijd hier.
De volgende dag was het dan zover: we gingen zip-linen door het woud & voor ik het wist had ik me opgegeven om dan toch echt de sprong te gaan wagen! Gelukkig had ik daarvoor nog genoeg activiteiten te doen als warming-up, dus dat ging helemaal goed komen.
We trokken onze charmante survivalpakjes aan & gingen beginnen aan de lange zip-line route van in totaal 4 kilometer. Het was echt een hele mooie omgeving. Veel groen, bos, diepe dalen, hoge bergen en daar slingerden ik dan toch maar mooi tussendoor. Het was ook heel cool om de mist razendsnel te zien komen en gaan vanwege de stevige wind. Tussen het zip-linen door, zaten ook nog wat special effects ;-) De eerste special was een Rappel, waarbij je een soort van abseiling deed, maar dan zonder muur. Je ging dus recht naar beneden & in het midden lieten ze me zo hard gaan dat het net leek of ik een vrije val had. De meeste mensen gilden, maar ik moest vooral heel hard lachen! Daarna volgde de Tarzan swing en dat was mijn favoriet. Ik moest van een plateau afspringen en daar bungelde ik als een echte Jane (iets minder charmant misschien) door de jungle van Costa Rica. Het was een behoorlijke zwier, dus er werd wederom veel gelachen bij mij. Uiteindelijk werd het zip-line avontuur afgesloten met de Superman. Hierbij werden mijn benen ook omhoog aan het koord vast gemaakt waardoor ik plat op mijn buik kwam te liggen en als een echte superman over het woud vloog. Een beetje spannend, aangezien mijn voeten nogal gammel aan het touw hingen, maar echt heel erg mooi om zo hoog door het gebied te vliegen! Helaas was de stop iets minder soepel & vandaar dat ik iedereen zo ontzettend blij langs de kant zag staan op het einde want zij wisten al wat voor verschrikkelijke, lompe landing het ging worden ;-)
En toen was het tijd voor de Bungeejump! Rapapapapapaaa...
Ik vertrok als eerste samen met een andere vrijwilligster in het bungelende karretje naar het midden van het dal. Ik was nog verbazingwekkend rustig, ook wel omdat ik wist dat Nancy eerst zou gaan springen. Na zo'n 10 minuten op het randje te hebben gestaan besloot ze het toch niet te doen, dus dat gaf mij het volle vertrouwen om te gaan ;-)
Maar als Henrico de Besto kon ik me natuurlijk niet laten kennen. Toen ik op stond werd het spannend. Het waaide namelijk flink dus het karretje waar we in zaten ging behoorlijk op en neer. Daarnaast was er weinig waar ik aan vast kon houden voor ik bij de rand was. Toch wist ik er te komen zonder om te vallen en toen kon de echte val beginnen. De tico zou aftellen van 5 naar 1 en dan was het time to go! Ik keek naar het diepe gat beneden & de tico raadde me meteen aan dat niet te doen haha. Dus daar stond ik dan, op het randje met mijn handjes in de lucht klaar voor de sprong van 143 meter. 5 (best schon hier eigenlijk) 4 (ah ik zie zelfs een regenboog) 3 (en het is zo lekker fris) 2( en zo mooi groen) 1 (Och verrek ja) JUMP! O mijn god, je springt letterlijk in het diepe en het was super! Daar kwam het gelach weer, want het was echt heel erg vet om te doen. Mensen op het kijkersplatform zeiden dat ze me zelfs daar hoorden lachen. En ik heb de video met het bewijs dat ik het heb gedaan, dus ik kan er nog vaak van nagenieten!
Bijgekomen van alle spanning weer terug naar ons hostel gegaan & een hapje gegeten. Het hostel was een gezellig, kleurrijk gebouw met 3 kamers beneden en 2 vijfpersoonskamers boven. Het was een soort van zolderachtig kamertje waardoor het net leek of we een logeerpartijtje hadden met het lage, schuine plafond en de kleurrijke muren. Het moest er alleen al om 21.30u stil zijn, maar ik en 2 andere Nederlanders die ook in het hostel sliepen, wilde nog wel een dansje gaan wagen. We zijn toen naar het centrum gelopen, maar aangezien het pasen was bleek er helemaal niets open te zijn helaas.
Heel erg was het misschien niet, want de volgende ochtend hadden we weer een nieuwe tour te gaan..
Die vrijdag zijn we naar een coffee, chocolat en sugar cane tour gegaan. Om eerlijk te zijn vond ik het alles behalve interessant klinken, maar het was verbazingwekkend leuk. Ook omdat Monteverde zo'n mooi gebied is, dus ook nu had ik vooral heel erg veel van de omgeving genoten. Ondertussen zagen we nog een luiaard in de bomen hangen & we hebben op het einde ons eigen snoep mogen maken van vers karamelsuiker en koffiepoeder.
Na dit culturele bezoek hebben we nog genoten van onze laatste uurtjes in Monteverde & toen zat het er de volgende dag alweer op!
De vrouw van het hostel raadde ons aan om een andere weg terug te nemen & dat was een uitstekend advies want zaterdag waren we lekker in 4 uurtjes thuis! Hoe fijn het in Monteverde ook was, ik was toch wel weer klaar voor wat meer warmte want die nacht had ik zelfs met een trui aan onder 2 dekens nog kou. Sorry Hollanders, maar het was daar dan ook maar 20 graden.
Zaterdag toen we terugkwamen merkte ik voor het eerst dat Liberia al echt als thuis begint te voelen & het was fijn om Hellen en Ashley weer te zien. Hellen's zus en moeder waren er ook nog voor het weekend en ook zij zijn heel erg aardig.
Die avond zijn we gezellig op stap gegaan met de vrijwilligers en zondagmiddag lekker gaan afkoelen in de bioscoop.
Nu is het alweer maandag & wat had ik een moeite met opstaan deze ochtend! Deze week ga ik dan ook proberen weer wat bij te slapen en dan staat vrijdag het volgende weekend alweer voor de boeg. Yeah!
Naast veel leuke dingen doen in mijn vrije tijd en genieten van het werken met de kinderen, leer ik ook elke dag meer over de lokale cultuur. Zo word hier uiteraard veel rijst met bonen gegeten, maar worden daarnaast ook de raarste combinaties gemaakt. In plaats van of aardappels of rijst of pasta te eten, word het hier vaak gecombineerd waardoor er uiteindelijk vaak maar 2 schijven in je bord liggen i.p.v. 5. Toch moet ik zeggen dat ik steeds meer begin te wennen aan het eten hier & het erg lekker begin te vinden. Hellen kan heel goed koken en ze varieert veel met vlees, vis en groenten. Vandaag kreeg ik ook mijn eerste druiven en mango's toegeschoven & ze hebben heerlijk fruit hier! De lunch is hier de meest uitgebreide maaltijd en is wat wij vaak voor avondeten hebben. Iedereen dacht dat ik de boterham met kaas zou gaan missen, maar ik krijg bijna dagelijks kaas voorgeschoteld dus daar heb ik nog geen last van.
Ook vertelde Hellen me dat veel mensen in Liberia erg arm zijn, omdat de mensen hier heel erg lang moeten werken en daar maar iets van 450 euro per maand mee verdienen terwijl de boodschappen hier erg duur zijn. Ik snap dan ook niet waarom de supermarkten zo ongelooflijk duur zijn en hoe de mensen het in een maand redden met dat geld want de huizen zijn hier ook prijzig. Hellen heeft het geluk dat ze een rijke oom en tante heeft die haar huis voor haar hebben gekocht & dat ze mij in huis heeft uiteraard. Voor mij zorgen is namelijk haar werk, dus naast de kinderen een fijne tijd bezorgen, kan ik er ook nog eens voor zorgen dat Hellen & Ashley een fijn leven hebben :) En dat hebben ze volgens mij wel. Hellen is op dit moment hard aan het werk met een dieet, want ze is op zoek naar een tico haha. ik vind het leuk dat ze nog zo jong is (35) & me graag verteld over haar vrije tijdleven. Ook zijn er vaak vriendinnen of nichtjes van haar over de vloer en dat zijn ook allemaal aardige, gezellige señorita's.
Vanmiddag heb ik nog met Ashley staan Wii-en, dus zij vermaakt zich hier ook prima en komt niets te kort. We hebben Just Dance gespeeld, dus het was goed dat Kim & Elle v/d Pas me dit nog net voor mijn vertrek hebben geleerd. En nu heb ik ook eindelijk weer eens wat bewogen, dat is ook niet verkeerd.
Al met al zijn er dus wel veel arme mensen hier en ligt er een hoop troep op straat, maar mijn gastgezin heeft het gelukkig niet slecht. De kinderen op mijn werk komen vaak uit probleemgezinnen waar vooral de vaders vaak alcohol of drugsproblemen hebben. Sommige kinderen zijn dan ook wat agressief of huilen alleen maar de hele dag, maar met een knuffel en een dansje proberen we er dan toch een fijne dag van te maken!
Het is geweldig om een kind te zien opbloeien wanneer we dansen of een leuk liedje zingen en ik hoop hier dan ook nog heel veel mooie glimlachen op die lieve kindjes' gezichten te toveren!
Heel veel groetjes en liefs vanuit Costa Rica!
-
02 April 2013 - 08:02
Janneke:
Hey tica super vet dat je het gedaan hebt! (ik durfde niet :-) ) klinkt allemaal heel goed! Xx -
02 April 2013 - 11:26
Ellis Van Gompel:
Lieve Henrieke!
Wat een super leuk verhaal weer! En wat een avonturen heb je weer meegemaakt.
Echt respect voor je jump, ik gok dat ik je dat niet had nagedaan ;-)
Ook fijn om te lezen dat Liberia al voelt als thuiskomen en dat je het zo naar je zin hebt bij Hellen & Ashley.
En helemaal fijn dat jij er met jouw aanwezigheid een beetje aan kan bijdragen dat ze het goed hebben. Ze hebben maar geluk met zo'n gezellige chica als jij in huis!
Wij zitten hier inderdaad nog steeds in de vrieskou dus geniet van het lekkere weer daar!
Ik ga je zo een berichtje sturen zodat we een facetime-date kunnen plannen :-)
succes met je werkweekje!
dikke kus!! -
02 April 2013 - 14:00
Dirk:
soooww Henrico!!
Echt super vette dingen allemaal. Ik zit echt met mijn mond wijd open te lezen! Gewoon ff bungee jumpen, zip-linen en superman uithangen. Het spannendste wat ik afgelopen week heb gedaan was een wheelie op de fiets :p
Jij bent echt een onwijs goede schrijfster zeg! Die verhalen lees ik echt alsof ik er zelf bij ben (was dat maar ;) ) Het is ook leuk om te horen hoe daar het dagelijkse leven eruit ziet, want dat is juist hetgene waar jij het meeste mee te maken hebt. Ik vind het mooi dat je met je reis ook indirect Hellen helpt! Ik moet eerlijk toegeven dat wij thuis geen Wii hebben haha.
Ik ben zoo ontzettend trots op je Henrico! Jij doet echt alles waar wij in nederland alleen maar van kunnen dromen! Tóch zit ik me iets af te vragen: waar heb jij Henrieke Maas gelaten? ;)
Tot de volgende, schatje!
kus -
02 April 2013 - 15:31
Pap En Mam:
Hola Henrieke
Wat maak jij veel mee daar en wat geniet je ervan. En gelijk heb je!!!
Hier heb je ook hard voor gewerkt, dus mag je er ook van genieten. Dus alles eruit halen wat erin zit!!!!
We zijn wel verbaasd wat je allemaal doet, bungeejumpen e.d , dmit is toch niet kinderschtig.
Fijn dat je zo thuis bent bij Hellen. Sommige vragen aan me of ik niet jaloers ben op haar, maar ik ben er alleen maar blij mee dat je het zo goed met haar kan vinden!!! Stel je voor dat je ze niet uit kon staan, dat zou toch minder prettig zijn!!
Deze week weer fijn met de kindjes werken, dat is toch ook genieten, als je ze weer wat blij kan maken?
We zien je wel weer voorbij komen op skype, met je verhiite gezichtje!!!
Blijf genieten, liefs papi en mami -
02 April 2013 - 16:35
Nancy:
Wooow Henrieke,
Wat gaaf en knap van je zeg. Er moet wat door je heen gaan als je daar hangt zeg.
Het is prachtig om te lezen wat je daar allemaal mee maakt. Het is idd net of je er zelf bij bent.
Blijf genieten want de tijd vliegt.
Groetjes Nancy -
02 April 2013 - 21:06
Petra:
hoi henrieke
wat heb je weer veel meegemaakt en wat een prachtig verslag.
zo zie je maar weer dat je meer durft dan je zelf had gedacht.erg knap van je en fijn dat je zo geniet
had je gehoord dat wij opa en oma zijn geworden van een kleindochter luna.
heel veel groetjes en tot het volgende verslag.
ome kees en tante petra -
02 April 2013 - 22:16
JOke:
Hoi Henrieke
Henrieke ik geloof dat we jouw nu pas goed beginnen te kennen,met je mooie verhalen en je durf.
Volgens mij zijn er weinig van de familie die jouw dat na zullen doen.
Het is weer een mooi verslag,en weer veel meegemaakt, geweldig
Groetjes Henk en Joke
-
02 April 2013 - 22:45
Jac En Anja:
Hey Henrieke,
Wat heb je weer een leuk verslag geschreven, het is zo mooi om te volgen wat je allemaal doet.
Onze monden vallen open als wij lezen en (op skype gehoord hebben) wat je allemaal gedaan hebt.
Niets is te hoog of te gek voor jou alles durf je, je overtreft jezelf.
Het is wel fijn dat je een goed gastgezin hebt, en dat het onderling zo goed gaat.
De tijd vliegt voorbij, dus geniet er maar van. We kijken weer uit naar het volgende verslag, en zijn benieuwd wat je dan weer allemaal voor capriolen uitgehaald hebt.
Groetjes Jac en Anja
-
02 April 2013 - 22:54
Inge:
Hey Henrieke!
Wat een mooi verslag heb je weer geschreven! Je hebt echt talent.
En zo te lezen hoef jij je daar niet te vervelen! Vind het echt stoer van je dat je de sprong hebt gemaakt!
Zaterdag of zondag (weet niet hoe het zit met het tijdverschil) zijn mijn schoonouders in Liberia geweest. Ze hebben er alleen even boodschappen gedaan (bij de Jumbo?) en zijn toen weer verder gegaan. Zij gingen maandag volgens mij naar Monteverde......maar ik denk niet om te bungeejumpen ;)
Werk ze nog deze week, geniet ervan en alvast een fijn weekend maar dat gaat vast goedkomen!
Groetjes Inge -
03 April 2013 - 22:45
RIE EN JET:
Hoi Herieke Daar zijn we weer met een reactie wat jij allemaaal
daar meemaakt ....
Ongelooflijk dat je dit hebt gedaan wat een bi jjzondere belevenis moet dat zijn..
Henrieke wat wat kun toch een mooi verslag schrijven, we genieten er
iedere keer van .....
De foto,s zi jn ook mooi bedankt daarvoor ..
De groetjes weer uit het nog steeds koude reusel.
Ome Rie en Tante Jet -
06 April 2013 - 17:32
Rita:
Hey Henrieke.
Ik dacht ik ga even kijken of Henrieke nog iets te vertellen heeft. Laat dat even maar weg. Wo wat een verhaal weer,het was net of wij achter je aan liepen zo kwamen je verhalen over. Wat een stoere en zorgzame meid ben toch. Geniet er maar van.
Groetjes van den boevenheuvel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
